یادداشت ها
کوچه برلن/مچ پوینت ژرمن‌ها
علیرضا مجمع: وودی آلن در ابتدای فیلم «امتیاز نهایی»(یا همان مچ پوینت) نریشنی دارد که نام فیلم را همراه با نمای بسته ای از تور بازی تنیس و توپی که از دو سوی کادر از روی تور رد می‌شود تعریف می‌کند. از این قرار که در بازی تنیس مچ پوینت به معنای آخرین امتیاز بازی است که البته یک ویژگی خاص دارد. اگر توپ توی زمین بازیکن بازنده بنشیند که بازی تمام شده است، اما اگر بازیکنی که تا پیش از این بازی را باخته است، مچ پوینت را بگیرد، ممکن است سرنوشت بازی عوض شود و حتی در ادامه او می‌تواند برنده بازی بشود. در آخرهای این نریشن، توپ سرگردان به تور می‌خورد و همان جا تصویر فیکس می‌شود. دقیقا در لحظه‌ای که توپ می تواند برگردد به زمین بازیکن برنده، یا برعکس. این لحظه تقدیری شاید در کمتر فیلمی اینطور دقیق تعریف شده باشد.
2 از این بازگشت‌ها در تاریخ جام جهانی از ژرمن‌ها زیاد دیده بودیم. نیمه‌نهایی 1982 جلوی فرانسه، یک چهارم نهایی با آرژانتین 2006، بازی ۳-۳ با برزیل در سال ۱۹۹۳ که ۳-۰ عقب بودند و چندتای دیگر، والبته این یکی مقابل سوئد. این بازگشت، نه بازگشت به بازی که بازگشت به جام جهانی بود. انگار قرار نیست ژرمن‌ها به این راحتی از جام کنار بروند. شکل این بازگشت با قبلی‌ها به شدت فرق می‌کرد. اردوی نامنسجم مانشافت در روزهای قبل، اختلاف در بین بازیکنان، و اصرار بی دلیل لو برای نگه‌داشتن بازیکنان تاریخ مصرف گذشته، مثل توماس مولر-که بسیار دوستش دارم-، همچنین اتفاقات بازی؛ شکستن بینی سباستین رودی در میانه‌های نیمه اول، اخراج بواتنگ در ده دقیقه آخر و فشاری که تا دقیقه 94 فقط یک بار جواب داده بود و بازی یونانی/بحرینی سوئد،و البته بازی بد ما همه باعث شد شرایط ویژه در این بازی حکم نهایی را بدهد.
3 در جام ملت‌های 1992 در بازی اول آلمان‌ها که برای اولین بار پسوند «غربی» از رویشان برداشته شده بود، مقابل شوروی‌ای قرار گرفتند که برای اولین و آخرین بار با نام کشورهای مشترک‌المنافع در مسابقات رسمی حاضر شد. بازی را روس‌ها یک بر صفر جلو افتادند تا دقیقه 93 که در ثانیه‌های آخر بازی یک کاشته برای ژرمن‌ها به دست آمد. توماس هسلر پشت توپ ایستاد و البته اشتفان افنبرگ مسیر رسیدن توپ به گل را بررسی کرد. هسلر با استادی تمام توپ را به تور دروازه رساند و بازی مساوی شد. از حیث گل ثانیه‌های آخر، شاید گل کروس را بشود با گل توماس هسلر مقایسه کرد، با همان التهاب و هیجان.
4 اما گل کروس، مچ پوینت ژرمن‌ها در روسیه بود. این توپ اگر به گل نمی‌نشست یا به تیر دروازه می‌خورد-مثل شوت دقیقه‌های قبل برنات- یا دروازه‌بان سخت‌جان سوئدی آن را به کرنر می‌فرستاد، یا هزار اما و اگر دیگر، باید دیدن ژرمن‌ها را در ادامه جام فراموش می‌کردیم. اما کاشته تونی کروس دقیق به جایی نشست که همه ژرمن‌ها آرزویش را داشتند.
5 وقتی بواتنگ اخراج شد، حتی خوش‌بین‌ترین هوادار ژرمن‌ها-که من هم جزء همین دسته هستم- هم این بازگشت را تصور نمی‌کرد. اگر کاشته کروس توی گل نمی‌رفت این ستون، احتمالا آخرین ستونی بود که برای جام جهانی می‌نوشتم.اما تقدیر، خواست که ما هنوز باشیم. آن توپ تنیسی که به لب تور می‌خورد، شاید در زمین ما ننشیند. شاید این بازگشت مثل بسیاری از بازگشت‌های تاریخ ما و جام جهانی، تا فینال برود. مهم مسیری است که طی می‌کنیم. پس فعلا در جام هستیم تا اطلاع ثانوی!
روزنامه سازندگی/4تیر1397
برچسب‌ها
تیم ملی آلمان
,
جام جهانی 2018
